Urodził się w 1918 r. w wiosce Bellur na południu Indii.Jako dziecko był tak słaby i chorowity, że rodzina martwiła się czy w ogóle przeżyje. W wieku 16 lat został wysłany do swojego szwagra Krishnamacharii, jednego z bardziej cenionych w Indiach nauczycieli jogi. Rozpoczął u niego praktykę i zdrowie wkrótce się poprawiło.
Rozwinął nauki swojego mistrza i stworzył własną metodę polegającą m.in.na bardzo precyzyjnym ustawianiu ciała w asanach.
Wprowadził wiele pomocy takich jak wałki, koce, ławki, dzięki którym hatha joga stała się dostępna dla ludzi w każdym wieku i w każdej kondycji fizycznej.
Iyengar, już pod koniec lat czterdziestych był sławnym nauczycielem. Jego sztuka znalazła uznanie milionów u ludzi na całym świecie. Udzielał lekcji jogi Jiddu Krischnamurtiemu, Aldousowi Huxleyowi, królowej Belgii Elżbiecie i słynnemu skrzypkowi Yehudi Menuhinowi. Wiele też podróżował prowadząc pokazy i warsztaty. Nazywany był zarówno przez uczniów jak i dzieci Guruji – nauczyciel, który rozświetla uczniom mrok duchowych wątpliwości. Jest uważany za najwybitniejszy autorytet hatha-jogi naszych czasów.
Iyengar postawił na stanowczą pracę nad dwoma stopniami jogi – nad asaną i pranajamą.
Mówił, że dla współczesnego człowieka jest to doskonały sposób na osiągnięcie spokoju umysłu. W swojej wieloletniej praktyce odkrył, że wyrównywanie symetrii w ciele jest rzeczą podstawową i najważniejszą. Dlatego w nauczaniu kładzie główny nacisk na precyzję wykonywanych asan i technik oddechowych. Precyzja przyspiesza postęp w przepracowywaniu blokad mięśni i stawów. Prawidłowo wykonywane asany dają stabilność, zdrowie i lekkość. Harmonizują całe ciało, przynoszą psychiczną równowagę i przeciwdziałają chwiejności umysłu.
Po opanowaniu asan można zacząć praktykowanie pranajamy, która uspokaja umysł i wzmacnia oddziaływanie asan. Iyengar zaleca jednak powolne i ostrożne ćwiczenie pranajamy, gdyż osoba nieprzygotowana może odnieść więcej strat niż korzyści. Bardzo ważne jest, by pranajamy uczyć się u doświadczonego nauczyciela.
Ćwicząc według metody Iyengara wykorzystuje się różne pomoce. Są to maty, koce, paski, drewniane klocki, krzesła, liny, drabinki lub liny, itd. Wszystko po to, aby pozycje były stabilniejsze, dokładniejsze i dostosowane do możliwości osób ćwiczących.
Jogi nie da się w pełni nauczyć z książek. Ważne jest by praktykować z doświadczonym nauczycielem, który potrafi nauczyć podstaw, a jego autorytet oparty jest na solidnej własnej praktyce.
Autobiografia B.K.S. Iyengara
